Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Duo Reges: constructio interrete. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

• Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?
• Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?
• Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.
• Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Falli igitur possumus. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

1. Beatus sibi videtur esse moriens.
2. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
3. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.
4. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?

Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Erat enim Polemonis. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. At coluit ipse amicitias.

Nam et ille apud Trabeam voluptatem animi nimiam laetitiam
dicit eandem, quam ille Caecilianus, qui omnibus laetitiis
laetum esse se narrat.

Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges,
sed etiam legibus partam.

Quocumque enim modo summum bonum sic exponitur, ut id vacet honestate, nec officia nec virtutes in ea ratione nec amicitiae constare possunt.

Ita prorsus, inquam;

Sed fac ista esse non inportuna;

Stoici scilicet.

In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est.

Quare conare, quaeso.

At enim hic etiam dolore.

Tum ille: Ain tandem?

Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur.